Όταν ο σύζυγός μου και εγώ παντρευτήκαμε, δεν είχε κάνει ακόμα τη στρατιωτική του θητεία, την είχε αναβάλει λόγω του σχολείου του. Εργαζόμασταν στον ίδιο χώρο εργασίας. Συναντηθήκαμε, παντρευτήκαμε μετά από μια σύντομη περίοδο αρραβώνων. Ζούσαμε στο ίδιο κτίριο με την οικογένειά του. Οι γονείς του και ένας αδελφός ζούσαν επάνω από εμάς. Συναντηθήκαμε με την οικογένειά του σε σύντομο χρονικό διάστημα. Με είδαν σαν κόρη τους. Με αγαπούσαν, τους αγαπούσα. Σε αντίθεση με τον μικρό σύζυγό μου, ο οποίος έμοιαζε με τη μητέρα του, ο 20χρονος αδελφός του Mert ήταν ένα πολύ όμορφο, αθλητικό, χτισμένο, εύσωμο αγόρι. Όταν λέω παιδί, υπάρχει μόνο μια διαφορά 3 ετών μεταξύ μας. Δεκέμβριος Το αίμα μου θερμάνθηκε σε όλη την οικογένεια του συζύγου μου, ειδικά στον Μερτ, τα πήγαμε πολύ καλά.
Μετά από όλους τους μήνες του γάμου μας, ήμουν πλέον συνηθισμένος στο μονότονο, ψεύτικο σεξ του συζύγου μου, προσπαθώντας να αφαιρέσω τον γάμο μας προσποιώντας έναν οργασμό, είτε ήμουν γεμάτος είτε όχι, δεν ήμουν ικανοποιημένος. Αν και ήμουν Παρθένα όταν παντρεύτηκα, ήξερα από το Διαδίκτυο, από τα βιβλία που διάβασα ότι αυτό δεν ήταν πραγματικό σεξ. Αλλά δεν μπορούσα να χωρίσω με τον άντρα μου και να διαταράξω την παραγγελία μου μόνο για αυτόν τον λόγο.
Επειδή ο γαμπρός μου ήταν το αντίθετο του συζύγου μου. Έκανε παρέα με κορίτσια, ακόμη και μερικές παντρεμένες γυναίκες στη γειτονιά, φτιάχνοντας τη μέρα του. Κάποια από αυτά τα άκουγα από τη μητέρα της, κάποια από αυτά τα μάθαινα από τις γειτονικές γυναίκες, όπως, “είναι η πεθερά σου, με τη γυναίκα του μπακάλη…”. Εν ολίγοις, ήταν γυναικάς που δεν έχασε ούτε μύγα. Όσο περισσότερο το άκουσα, τόσο περισσότερο άρχισα να τον κοιτάζω διαφορετικά. Όταν πέρασα από την πόρτα μου και πήγα στον επάνω όροφο, θα έκανα μια δικαιολογία, θα συνομιλούσα στο κατώφλι από το μπλε. Εν τω μεταξύ, δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου να μην αγκαλιάσω το αποδομημένο σώμα της πεθεράς μου, τους φαρδιούς τριγωνικούς ώμους της σφιχτά. Όσο περισσότερο κοίταξα, τόσο περισσότερο κοίταξα, ο μπάσταρδος…
Με επηρέασε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να τον κοιτάξω πια γιατί ήταν ο αδελφός του συζύγου μου, συγγενής. Ήταν άντρας. Και επίσης όμορφος, όπως ο Νταλιάν, ένας άντρας στο στέλεχος. Όταν ξάπλωσα κάτω από τον άντρα μου τη νύχτα, σκεφτόμουν πώς θα έκανε έρωτα αν ήταν εκείνη, πώς θα φιλούσε, πώς θα έμοιαζε το πρήξιμο στο μπροστινό μέρος του τζιν του. Πάντα ονειρευόμουν ότι έκανα σεξ με τον άντρα μου όταν μπήκε μέσα και έξω από μένα, ότι με συνέτριψε κάτω από το βάρος του.
Όταν ο σύζυγός μου και εγώ επιστρέψαμε από τη δουλειά, συνήθως φάγαμε δείπνο μαζί τους, καθίσαμε, Πήγαμε για ύπνο στο σπίτι μας. Θα ήμουν ευτυχής αν είναι επίσης στο σπίτι, αν δεν είναι έξω. Θα ήθελα να με κοιτάξει όπως τον κοιτάζω και να του αρέσει. Στην οικογένεια, θα φορούσα φούστες όσο το δυνατόν πιο κοντές, μπλούζες με ιμάντες και θα προσπαθούσα να τραβήξω την προσοχή του. Τι μου έλειπε από τις σκύλες με τις οποίες κοιμόταν! Στους γάμους, τα πικνίκ, τις παραλίες που πήγαμε, θα τον έκοβα πάντα, θα έκανα δικαιολογίες για να είμαι κοντά του, να αγγίξω το χέρι και το χέρι του.
Τελικά, συνέβη το φοβερό πράγμα. Η μακροχρόνια στρατιωτική θητεία του συζύγου μου έχει αρχίσει. Μαζί του άρχισε και η μοναξιά μου. Η σεξουαλική μου ζωή, την οποία είχα ήδη βρει ανεπαρκή, τώρα επαναρυθμίστηκε πλήρως. Οι μέρες δεν ήξεραν πώς να περάσουν. Σηκωθείτε το πρωί, πηγαίνετε στη δουλειά, ελάτε το βράδυ, φάτε το φαγητό που ετοίμασε η πεθερά σας, καθίστε για λίγο, βοηθήστε τη γυναίκα, κοιτάξτε τη πεθερά σας με πεινασμένα μάτια αν είναι στο σπίτι, σκατά στο σπίτι σας πριν τον ύπνο, στο μοναχικό κρεβάτι σας, χαϊδέψτε τον εαυτό σας χαϊδευτικά. 5, 10, 20 ημέρες, 1 μήνα, 3 μήνες… Δεν άντεχα άλλο. Ήμουν εντελώς καυλιάρης, η αρρενωπότητα με χτύπησε στο κεφάλι. Όχι, ό, τι κι αν δεν είχα τη γεύση να με γαμάνε! Καλό ή κακό, είναι πολύ κακό να μένεις σαν μίσχος αφού συνηθίσεις να κάνεις σεξ με έναν άντρα!
Μερικές φορές βρέθηκα βυθισμένος σε ερωτικά όνειρα κοιτάζοντας τον Μερτ, τα χείλη του, τη βρώμικη γενειάδα, τους δικέφαλους μυς, το πρήξιμο στο μπροστινό μέρος του παντελονιού και μετά προσπαθούσα να έρθω στον εαυτό μου σηκώνοντας τους ώμους. Γιατί κοιτούσα τον Μερτ με φόβο. Είδε ότι τον κοιτούσα με επιθυμία; Κατάλαβε τι περνούσε από το μυαλό μου, πόσο τον ήθελα; Νομίζω ότι ήξερε γιατί γνώριζε. Το ένιωθα. Όταν σήκωσα τα μάτια μου από το μπροστινό μέρος του παντελονιού και του σορτς ενώ τον παρακολουθούσα εκεί που καθόμουν, συνάντησα τα μάτια του να με κοιτάζουν, ρωτώντας αρκετές φορές. Ντρεπόμουν, τα μάγουλά μου έκαιγαν ζεστά, κοκκίνισα σαν νεαρό κορίτσι. Τι κοιτάς, ηλίθιε; Απλά καταλάβετε! Πόσους μήνες έχει φύγει ο αδερφός σου; Ξέρεις πόσους μήνες είμαι χωρίς άντρα;
Ένα βίαιο κούνημα για 10 δευτερόλεπτα με έναν περίεργο θόρυβο που προέρχεται από το κάτω μέρος. Όλοι πηδήξαμε στα πόδια μας. Φοβάμαι μέχρι θανάτου. Πετώντας το φλιτζάνι τσαγιού στο χέρι μου και ουρλιάζοντας, αγκάλιασα τον Μερτ, που στεκόταν ακριβώς δίπλα μου, με αυτόν τον φόβο. Με αγκάλιασε επίσης σφιχτά ανάμεσα στα χέρια του σαν να με προστατεύει. Δεκέμβριος Και αφού τελείωσε η διάσειση, δεν μπορούσα να τον αφήσω για λίγο. Κοιταζόμασταν φοβισμένοι, στον αιωρούμενο πολυέλαιο, στα αναποδογυρισμένα γυαλιά στο μπουφέ. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν πουλί, δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια μου. Τότε συνειδητοποίησα την κατάσταση. Επειδή ήμουν στην αγκαλιά του γαμπρού μου.
Είμαι τόσο ανακουφισμένος. Ήμουν ασφαλής στην αγκαλιά του. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο φαρδύ στήθος του, πήρα μια βαθιά ανάσα, εισέπνευσα το γλυκό αρσενικό άρωμά του. Τα χέρια του χαϊδεύουν την πλάτη μου, κρατώντας με σφιχτά με τα χέρια του. “Σσσς… Εντάξει θεία, btti, μην φοβάσαι πια, ηρέμησε!”προσπαθούσε να παρηγορήσει, να ηρεμήσει με αυτή την παχιά αρσενική φωνή, λέγοντας.
Ηρέμησα τώρα. Αλλά μου άρεσε να στέκομαι έτσι τόσο πολύ. Ήμουν πρόθυμος να μείνω έτσι μέχρι το πρωί, αν χρειαστεί. Στην αγκαλιά του, τυλιγμένη σφιχτά, τα στήθη μου συνθλίβονται στο μυώδες σώμα του, οι Καβάλοι μας είναι κολλημένοι μεταξύ τους. Αλλά δυστυχώς, έπρεπε να φύγω ακούσια όταν η πεθερά μου σταμάτησε να προσεύχεται και επέστρεψε σε εμάς. Ταραγμένοι, καθίσαμε στα αγκάθια. Ένα άλλο ενώ πέρασε. Ο ύπνος άρχισε να παίρνει το φόρο του. Ο πεθερός μου μας είπε να πάμε για ύπνο τώρα, δεν υπάρχει τίποτα να φοβόμαστε. Ήμουν ακόμα τρομοκρατημένος. Μου ζήτησαν να κοιμηθώ εκεί, αρνήθηκα: “δεν μπορώ να κοιμηθώ, Μαμά, θέλω να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου. Αλλά φοβάμαι επίσης ότι είμαι μόνος…”Είπα απελπισμένος.
Η πεθερά μου είπε, ” αν θέλεις να πας σπίτι, πήγαινε, κορίτσι. Αν φοβάσαι, απλά έλα και κοιμήσου στο σαλόνι. Θα είναι άνετα όταν υπάρχει κάποιος στο σπίτι, μωρό μου! Έλα, Μερτ, μείνε στης θείας σου απόψε!”Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου Όταν είπες. Γιατί είμαστε εγώ και ο Μπεν. Ο σύζυγος είναι μόνος στο σπίτι. Διατήρησα τη φοβισμένη εμφάνισή μου, προσπαθώντας να κρύψω τη χαρά μου. Η φωνή μου έτρεμε, ” θα ήταν υπέροχο, μαμά! Πίστεψέ με, φοβάμαι μέχρι θανάτου. Αν υπάρχει μια ανάσα αέρα στο σπίτι, τουλάχιστον μπορώ να κοιμηθώ. Διαφορετικά, δεν θα μπορώ να πάω στη δουλειά το πρωί λόγω αϋπνίας!Είπα.
Είπαμε καληνύχτα και πήγαμε κάτω με τον γαμπρό μου. Τα χέρια μου έτρεμαν με ενθουσιασμό όταν άνοιξα την πόρτα του σπιτιού. Έφτιαξα το κρεβάτι στο μικρό δωμάτιο για να πάει για ύπνο. Άνοιξα την τηλεόραση και πήγα στον Μερτ, ο οποίος προσπαθούσε να μάθει τη σοβαρότητα του σεισμού. Μου έκανε χώρο στο τριπλό κάθισμα όπου καθόταν, κάθισα δίπλα του, αρχίσαμε να παρακολουθούμε μαζί. Βλέπαμε τηλεόραση από τη μια, κουβεντιάζαμε από την άλλη. Ήμουν τόσο χαρούμενος που ήταν δίπλα μου, δίπλα μου…
Απλά μιλούσαμε για το φόβο που είχαμε, τη διάσειση, για να μην υπάρξει άλλη κρίση; Νομίζω ότι ήταν ένας από τους μικρούς μετασεισμούς ήπιας έντασης. Αλλά ακόμη και ο φόβος αυτής της μικρής διάσεισης ήταν αρκετός για να πηδήξω στα πόδια μου. Το ίδιο συνέβη και πάλι, αγκάλιασα τον Μερτ, ο οποίος σηκώθηκε μαζί μου. Δεν πήρε ούτε δύο ή τρία δευτερόλεπτα, Κραντς. Αλλά ήμουν ακόμα στην αγκαλιά του, αχώριστος, απολαμβάνοντας τα δυνατά χέρια που με αγκάλιασαν. Γιατί και πάλι, προσπαθούσε να με ηρεμήσει χαϊδεύοντας την πλάτη μου με ταραγμένες κινήσεις. Ήμουν κολλημένος στην αγκαλιά σου σαν γάτα. Όλο μου το σώμα ήταν σε επαφή με το δικό της, κρατιόμουν σφιχτά.
Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα τη δυσκαμψία που άγγιξε το στομάχι μου. Με την παρουσία του σώματός μας σε στενή επαφή μεταξύ τους, ο κόκορας του γαμπρού μου έγινε σαν πέτρα και άρχισε να αισθάνεται τον εαυτό του μεταξύ μας. Δεκέμβριος Ανατρίχιασα από το κεφάλι ως τα νύχια. Μια φωτιά ξεκίνησε στη βουβωνική χώρα μου. Και αυτός αναδεύτηκε ανήσυχα. Τα χέρια χαϊδεύοντας την πλάτη μου άρπαξαν τα γυμνά χέρια μου, ένιωσα ότι προσπαθούσε να με τραβήξει μακριά από τον εαυτό του. Μου είπε με τραχιά φωνή: “φοβήθηκες ξανά, θεία. Θα σου φέρω λίγο νερό!”είπε, προσπαθώντας να μην δείξει το μέτωπό του σε μένα, γύρισε, πήγε στην κουζίνα.
Απλά στεκόμουν εκεί. Έριξα τον εαυτό μου στον καναπέ. Τα μάγουλά μου είχαν πάρει φωτιά. Κοίταξα τη πεθερά μου που ήρθε με ένα ποτήρι νερό στο χέρι της με τα μάτια μου να αρχίζουν να γεμίζουν. Θεέ μου, πόσο όμορφος ήταν. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, για να με αγκαλιάσει, να Με αγαπήσει, να μου κάνει έρωτα. Δεν θα ικετεύσω, ακόμα κι αν πρέπει να πέσω στα πόδια σου. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να πω τίποτα, απλά κοίταξα στα μάτια του, δεν μπορούσα να μιλήσω. Και φοβόταν ακόμη και να με κοιτάξει. Πήρα το ποτήρι που κράτησε και έπινα το νερό σε μια βελονιά. Είχε καταστρέψει το πρήξιμο μπροστά του όπως είχε καταφέρει. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι της σκληρότητας λίγο πριν.
Έφυγε μακριά μου, κάθισε στο κάθισμα απέναντι, άρχισε να βλέπει τηλεόραση. Τον παρακολουθούσα κι εγώ. Δεν μιλούσε καθόλου. Νομίζω ότι είχε μια καταπληκτική πάλη μέσα. Το ένιωθα. Εγώ, η γυναίκα του αδερφού του, η κουνιάδα του. Ο κόκορας που πήρε σκληρά για μένα… Μόλις καθίσαμε έτσι, βλέποντας τηλεόραση σιωπηλά. Τότε χασμουρήθηκα ένα ζευγάρι, σαν να ήμουν υπνηλία. Έβαλα τα πόδια μου επάνω και απλωμένα στο κάθισμα, τεντώνοντας το μήκος μου φυσικά. Άρχισα να βλέπω τηλεόραση ενώ ξαπλώνω. μετά από 5-10 λεπτά, τα βλέφαρά μου έγιναν πραγματικά βαριά, λιποθύμησα. Δεν ξέρω πόσο καιρό έμεινα σε αυτή την κατάσταση, γιατί ήρθα στα αισθήματά μου όταν με τηλεφώνησε ο Τ. Αλλά δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου. Με καλούσε από εκεί που καθόταν, ” Θεία; Κοιμήθηκες;”επειδή.
Δεν απάντησα, μουρμούρισα στον ύπνο μου σαν να ονειρευόμουν. Σήκωσα ένα από τα πόδια μου και έβαλα το πόδι μου στο πάτωμα όπου βρισκόμουν, και το άλλο φύτεψα το γόνατό μου στον αέρα και το στήριξα στο πίσω μέρος του καθίσματος. Η κοντή φούστα μου πάνω από το γόνατο άνοιξε καλά με αυτήν την κίνηση. Φώναξε μερικές ακόμη φορές, υποτίθεται ότι ξανακοιμήθηκα, δεν απάντησα. Το κεφάλι μου είχε πέσει στο πλάι. Επειδή παρακολουθούσα τον Δεκέμβριο μέσα από τις βλεφαρίδες μου. Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω μου, από τα Ανοιγμένα πόδια μου. Έβαλε το χέρι του στο πρήξιμο στο μπροστινό μέρος του παντελονιού του, συνέχισε να το χαϊδεύει. Επειδή νόμιζε ότι κοιμόμουν, σηκώθηκε και ήρθε σε μένα. Γονάτισε μπροστά στον καναπέ. Με άρπαξε από τον ώμο και με κούνησε απαλά, ” Κουνιάδα; Έλα, Ξύπνα!” είπε.
Προσπαθούσα να αναπνεύσω σωστά, συνέχισα να το κάνω να φαίνεται σαν να κοιμόμουν. Είχα κλείσει τα μάτια μου. Περίμενα, αναρωτιόμουν τι θα έκανε. Έμεινε ακίνητος για λίγο. Νομίζω ότι παρακολουθούσε τα πόδια μου, τα οποία η φούστα μου άφησε στην Πλατεία, τα στήθη μου μέσα από το ανοιχτό κολάρο της μπλούζας μου. Τότε ξαφνικά ένιωσα την επαφή του χεριού σου στα πόδια μου…