καλοκαίρι Γεια. Με λένε Φούντα. είμαι 27 ετών, είμαι παντρεμένος, δεν έχω παιδιά. Γνώρισα τον σύζυγό μου, ο οποίος είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος από μένα, όταν πήγαινα στην τάξη για να προετοιμαστώ για πανεπιστημιακές εξετάσεις. Μετά την καταπίεση του Δεσποτικού πατρικού σπιτιού, έπεσα για τη στοργική συμπεριφορά του, που με κράτησε σε ετοιμότητα. Τα όμορφα δώρα που έλαβε σε μένα και τους ανθρώπους του σπιτιού, τα κομπλιμέντα, ο πλούτος του, έπεισαν τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου. Τα σχέδιά μου για το κολέγιο ρίχτηκαν στα σκουπίδια, παντρευτήκαμε σύντομα.

Και από τη νύχτα του γάμου, ο ώριμος άντρας που κατάλαβα εξαφανίστηκε, ή μάλλον, έβγαλε τη μάσκα του και αντικαταστάθηκε από έναν ανίδεο, αγενή, πρόστυχο, υπερβολικά ζηλιάρη τύπο συζύγου. Κατά τη διάρκεια της περιόδου δέσμευσης (πριγκίπισσα μου! Το μωρό μου! ο άντρας που τριγυρνούσε γύρω μου την πρώτη νύχτα, χωρίς να προσέχει τους φόβους μου, την αυτοσυμπίεση, τα φτερούγισμα, έσκισε το νυφικό μου και με γδύθηκε. Γδύθηκε ενώ κοιτούσε το γυμνό, τυφλό, ανέγγιχτο σώμα μου με λαμπερά μάτια σαν διεστραμμένος βιαστής. Με το στιβαρό του, εξαιρετικά τριχωτό σώμα που εμφανίστηκε, σχεδόν επιτέθηκε και άρχισε να αγωνίζεται για το αφελές κορίτσι που περίμενε μια ρομαντική βραδιά γάμου…

Όταν πέτυχε και αποκόπηκε στο πλάι, ιδρώνοντας, λαχανιάζοντας σαν βόδι, έβλεπα το ταβάνι με το παρθένο αίμα μου να ρέει ανάμεσα στα πόδια μου στο κρεβάτι, δάκρυα να ρέουν από τα μάγουλά μου στο μαξιλάρι, πόνο στη βουβωνική χώρα και τρομερή λύπη. Όταν γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι, είδα το νυφικό μου, το οποίο ήταν σκισμένο στο πάτωμα. Η λύπη μέσα μου κατέστειλε το τσίμπημα στη βουβωνική χώρα μου, (Θεέ, τι έκανα; Είπα στον εαυτό μου. Και μέχρι σήμερα, έχω ζήσει με αυτή τη φράση για σχεδόν 10 χρόνια, (τι έχω κάνει;).

Δεν υπάρχει γυρισμός, ο μπαμπάς δεν ανοίγει καν την πόρτα. Δεν υπάρχει πρόοδος, τι μπορώ να κάνω με ένα δίπλωμα γυμνασίου χωρίς δεξιότητες, Πώς μπορώ να κάνω μια ζωή για τον εαυτό μου; Έχω παντρευτεί αυτόν τον άνθρωπο σαν φυτό όλα αυτά τα χρόνια. Επιστρέφοντας στο σπίτι το βράδυ με τη μυρωδιά των τσιγάρων κατανάλωσης, συνήθως αλκοολούχων. Τρεις ή πέντε, από το δικό τους ενδιαφέρον, συνομιλίες που δεν με ενδιαφέρουν. Η είσοδος στο κρεβάτι. Να πάρει πάνω μου με τριχωτό-κοιλιά, αηδιαστικό κορμό του. Και ένα σύντομο σεξ χωρίς φιλιά, χωρίς χάδια. Εκσπερματώνει τον εαυτό του, κυλάει στο πλάι του και αρχίζει να ροχαλίζει. Και τι γίνεται με την ακραία ζήλια του; Το έγκλημά μου είναι να είμαι νέος και όμορφος. Χωρίς έξοδο, χωρίς φίλους και οικογενειακές συναντήσεις, κουρτίνες κλειστές, περιορισμένη επαφή με τους ενοικιαστές του κάτω ορόφου, μια πλήρη αιχμάλωτη ζωή. Με κατηγόρησε επίσης ότι δεν έχω παιδί σε κάθε ευκαιρία. Και δεν είμαι καθόλου αναστατωμένος γι ‘ αυτό. Νόμιζα ότι ήταν καλύτερο να ζήσω χωρίς παιδιά παρά να φέρω ένα άλλο πλάσμα σαν τον άντρα μου στον κόσμο.

Γιατί σου τα είπα όλα αυτά; Να ψάξω για μια δικαιολογία για τη σχέση που είχα με τον Τόλγκα, τον 20χρονο έφηβο γιο των ενοικιαστών κάτω; Ναι! Αλλά αυτά είναι γεγονότα, όχι δικαιολογίες. Αν δεν υπήρχε τέτοια διαφορά ηλικίας μεταξύ του συζύγου μου και εμένα, αν με καταλάβαινε, με αγαπούσε πραγματικά, με τάιζε αξιοπρεπώς στο κρεβάτι, θα είχα βιώσει όλα αυτά, αυτή τη σχέση; Δεν νομίζω!

Και το μετανιώνω; Απολύτως όχι! Δεν μετανιώνω! Τόλγκα, αυτός ο νέος, όμορφος, δυνατός άντρας, γιατί με δίδαξε για τη ζωή, πώς να ζω, σεξ, ικανοποίηση, ικανοποίηση, Οργασμό, αγάπη, αγάπη, γέλιο. Δεν το μετανιώνω καθόλου. Αντίθετα, είμαι πολύ χαρούμενος!

Όλα ξεκίνησαν πριν από 2 χρόνια. Όταν ο σύζυγός μου πήγαινε σε άλλη πόλη για τρεις μέρες για δουλειά, με άφησε μόνη στο μεγάλο σπίτι με χίλιες και μία προειδοποιήσεις. Ήμουν έτοιμος να πεθάνω από πλήξη. Οι ενοικιαστές μας στον κάτω όροφο, όπου πάντα πηγαίνω και κουβεντιάζω, είχαν επίσης πάει στο χωριό… Ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα αργά το βράδυ. Κοίταξα δειλά μέσα από το ματάκι, ο μικρός γιος της οικογένειας που ζούσε στον κάτω όροφο, ο Τόλγκα, στεκόταν μπροστά στην πόρτα. Όταν είδα το όμορφο χαμογελαστό πρόσωπό του, η καρδιά μου χτύπησε. Τον αγαπούσα πάρα πολύ. Η ευχάριστη συνομιλία του, το χαμογελαστό πρόσωπο, ο εγκάρδιος τρόπος με εντυπωσίασαν. Άνοιξα την πόρτα περίεργα.

Ο τόλγκα είπε δειλά: “Καλησπέρα, αδελφή φούντα, σε ενόχλησα, αλλά οι γονείς μας δεν είναι εκεί, δεν έχουν έρθει μέχρι αυτή την ώρα. Έχεις ιδέα πού είναι;” είπε. Η οικογένειά του είχε πάει στο χωριό βιαστικά το πρωί, ένας συγγενής είχε πεθάνει. Του είπα, ” σου άφησαν ένα σημείωμα, δεν το είδες;Είπα. “Δεν το έχω δει, αδελφή Φούντα. Σε ενοχλώ, Καλησπέρα…”είπε. Δεν ήθελα να φύγει, βαριόμουν τρομερά. Με πέταξαν έξω, ” Έλα, Τόλγκα, έφτιαξα και τσάι. Πιείτε ένα φλιτζάνι τσάι, πηγαίνετε έτσι!Είπα. “Όχι, αδελφή Φούντα, μην με ενοχλείς, θα πάω. Είχα δουλειά στον υπολογιστή. Ευχαριστώ!”είπε, έφυγε.

Τότε έμεινα μόνος. Τότε έκλεισα την πόρτα και επέστρεψα μέσα στην αίθουσα, στη μοναξιά μου. Περιπλανήθηκα άσκοπα μέσα από τα δωμάτια. Η ψυχή μου βαριέται, είναι σαν να έρχονται οι τοίχοι από πάνω μου. Γδύθηκα, ρίχτηκα στο κρεβάτι. Άρχισα να κάνω αυτό που έκανα πάντα, χαϊδεύοντας τον εαυτό μου έχοντας φαντασιώσεις. Τα μάτια μου είναι κλειστά, το ένα χέρι είναι στα εσώρουχα μου, το άλλο χέρι είναι στο στήθος μου, ονειρευόμουν όνειρα ενώ τρίβω τη θηλή μου…

Ήταν επίσης εύκολο να ονειρευτείς απόψε. Ο τόλγκα, ο συνηθισμένος ήρωας των φαντασιώσεών μου, ήταν ακριβώς στην πόρτα μου. Ονειρευόμουν ότι δεν έφυγε, ότι μπήκε, ότι φιληθήκαμε, ότι κάναμε έρωτα. Ενώ η Τόλγκα με αγκάλιαζε, τύλιξα επίσης τα χέρια μου σφιχτά γύρω μου. Ενώ πιπιλίζει τις θηλές μου στο όνειρό μου, συμπιέζω και τρίβω και τις δύο θηλές μου ανάμεσα στα δάχτυλά μου, τα οποία βρέχω με τη γλώσσα μου. Δεκέμβριος Τρίτη Δεκ. Στο όνειρό μου, όταν η νεαρή ίριδα μπήκε ανάμεσα στα πόδια μου με τον κορμό της και με γάμησε, και τα δύο χέρια μου βυθίστηκαν στα εσώρουχά μου, συμπίεσα τα χείλη του μουνιού μου και απελευθέρωσα το μεσαίο δάχτυλό μου μέσα. Στριφογύρισα στο κρύο κρεβάτι μου, χαϊδεύοντας τον εαυτό μου χαϊδευτικά, δαχτυλίζοντας το μουνί μου. Γκρίνιαξα και εκσπερμάτισα.

Είμαι γυμνός με μόνο βρεγμένα εσώρουχα, λαχανιάζω, ξαπλωμένος ανάσκελα και κοιτάζοντας το ταβάνι (είναι αυτή η ζωή;) σκέφτηκα. Θα είναι έτσι η ζωή μου; Χαϊδεύω τον εαυτό μου χαϊδευτικά. Μεμονωμένο. Μεμονωμένο. Με έναν παλιό, αδιάφορο, ζηλιάρη, δεσποτικό σύζυγο. Τέσσερις τοίχοι αρχίζουν να με κλείνουν ξανά. Ένιωσα σαν να ήμουν στο κάτω μέρος του τάφου και ήμουν συγκλονισμένος. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Τότε ο Τόλγκα ήρθε στο μυαλό μου. Ήταν μόνος κάτω, όπως εγώ. Τσάι. Ναι. Του είπα ότι έφτιαχνα τσάι. Δεν είχε έρθει. Να πάω να του χτυπήσω την πόρτα; Να του πάω το τσάι; Δεν σκέφτομαι το σεξ ή τίποτα, μόλις έκανα σεξ μαζί του στο όνειρό μου και εκσπερμάτισα. Μπορώ να κάνω δύο συζητήσεις σαν άνθρωπος; Αν αφήσω τη μοναξιά μου;

Επιτέλους δεν μπορούσα να το αντέξω. Σηκώθηκα, έβαλα ένα καθαρό εσώρουχο, ένα σουτιέν, ένα φόρεμα στην ντουλάπα τον Ιούλιο. Καθαρίστηκα λίγο στον καθρέφτη μακιγιάζ βιαστικά. Έριξα μια ματιά στον εαυτό μου στον καθρέφτη μήκους της ντουλάπας. Ήταν όμορφα. Για κάποιο λόγο, επέλεξα ένα φόρεμα που ο σύζυγός μου Δεν μου επιτρέπει να φορέσω έξω, που χρησιμοποιώ στο σπίτι, Η φούστα είναι πάνω από το γόνατο, το κολάρο είναι ελαφρώς χαμηλό. Πήγα στην κουζίνα με βιαστικά βήματα, έβαλα την τσαγιέρα και τα ποτήρια σε ένα δίσκο και πήγα κατευθείαν κάτω. Πάτησα το κουδούνι. Ο τόλγκα το άνοιξε.

Ελέγξτε με επιταγή, ” έφτιαξα τσάι, αλλά δεν έχει μείνει ζάχαρη στο σπίτι, Τόλγκα. Έχετε ένα, ήρθα για ένα ποτό μαζί, αν δεν σας ενοχλώ;Είπα. Φορούσε φούτερ, με κάλεσε μέσα, “έλα αδερφή, τι σημαίνει δυσφορία; Θα αλλάξω τα ρούχα μου μέχρι να γεμίσεις τα τσάγια…”είπε. “Δεν χρειάζεται, αγαπητέ, δεν έχει σημασία αν φοράτε βραδινή ώρα, Μην Ενοχλείτε!Είπα. Μπήκα μέσα. Ετοίμασα τα τσάγια τοποθετώντας το δίσκο στο τραπεζάκι του καφέ στο σαλόνι. Ο τόλγκα έφερε επίσης τη ζάχαρη. Ανοίξαμε την τηλεόραση και αρχίσαμε να πίνουμε τσάι και να κουβεντιάζουμε.

Η λέξη περιπλανήθηκε, ήρθε στη μοναξιά μας, ” ο Αχμέτ αμπί δεν είναι στο σπίτι, υποθέτω;” είπε. Ακόμη και το να ακούσω το όνομά του ήταν αρκετό για να με κάνει να χάσω την ευχαρίστησή μου. Είπα, ” όχι, έχει πάει και για δουλειά, δεν θα επιστρέψει για λίγες μέρες…”. Τότε δεν μπορούσα να αντισταθώ και πρόσθεσα, “δεν θα είχε σημασία αν συνέβαινε ούτως ή άλλως, μεθάει συνεχώς, λιποθυμά. Είμαι πάντα μόνος έτσι, επίσης…”Είπα.

Μόλις βγήκαν τα λόγια από το στόμα μου, ήρθα στον εαυτό μου, τι έλεγα; Κοίταξα τον Τόλγκα με ξεπλυμένα μάγουλα, με κοίταζε με κατανόηση, στοργικές ματιές. Συνέχισε να κουνάει το κεφάλι του από τη μια πλευρά στην άλλη, υπήρχε μια θλιβερή έκφραση στα μάτια του. Ο υπολογιστής στη γωνία τράβηξε την προσοχή μου. Χρησιμοποίησα τον υπολογιστή ως δικαιολογία για να αλλάξω θέμα, για να ξεφύγω από επικίνδυνα νερά. Ζήτησα μερικές ερωτήσεις, άνοιξε και μου έδειξε μερικά πράγματα που δεν ήξερα. Μου άρεσε τόσο πολύ που μου είπε ο παιδαγωγός, θα μπορούσα να τον ακούσω για ώρες…

Ενώ άνοιγε το Διαδίκτυο και έδειχνε έναν ή δύο ιστότοπους, ο ιστότοπος pørnø, τον οποίο είχε ανοίξει νωρίτερα κατά λάθος, εμφανίστηκε στην οθόνη. Γυμνές γυναίκες, άντρες, όλα ήταν καλυμμένα με φωτογραφίες γαμημένων στην πλατεία. Προσπάθησε να κλείσει τις ανοιχτές εικόνες με ένα ξεπλυμένο πρόσωπο βιαστικά. “Λοιπόν, νομίζω ότι έχει γίνει viral, sis…”ήταν τραυλισμός από τη μία πλευρά. Έτσι ντράπηκα και γύρισα το κεφάλι μου μακριά. Ήμουν παντρεμένος, αλλά ήμουν τουλάχιστον τόσο αδαής όσο ο Τόλγκα για αυτά τα θέματα, και ήμουν τόσο ντροπιασμένος όσο ένα νεαρό κορίτσι, τουλάχιστον όσο ήταν. Σκέφτηκα για μια στιγμή αν έπρεπε να σηκωθώ και να φύγω, τότε τα παράτησα, δεν μπορούσα να καθίσω στο σπίτι μόνος μου σαν πουλί Μουνί. Απενεργοποιήσαμε τον υπολογιστή και καθίσαμε ήσυχα το ένα δίπλα στο άλλο στον μεγάλο καναπέ.

Γιατί τότε ο Τόλγκα έσπασε τη σιωπή, ” Funda sis, λυπάμαι. Πιστέψτε με, δεν το έκανα επίτηδες…”είπε. Κοίταξα το πρόσωπό του. Το όμορφο, όμορφο πρόσωπό του. Τα μπλε μάτια της μου έλεγαν ότι δεν έλεγα ψέματα. Άπλωσα το χέρι μου και το έβαλα στο χέρι του, θέλοντας να τον παρηγορήσω, “μην ανησυχείς, Τόλγκα. Είσαι νέος, είσαι ελεύθερος. Τέτοια πράγματα είναι φυσιολογικά!Είπα. Σαν να ήμουν πολύ έμπειρος, σαν να ήξερα πολλά. Λέγοντας αυτό, η ζεστασιά του χεριού του έκαψε το χέρι μου σχεδόν, τράβηξα γρήγορα το χέρι μου μακριά. Ήμουν μπερδεμένος τι να κάνω. Αυτός ο ηλεκτρικός αέρας απλά δεν θα διαλυθεί. Έπρεπε να κάνω κάτι.

Σηκώθηκα, ανανέωσα τα τσάγια. Ενώ έδινα το φλιτζάνι τσαγιού στον Τόλγκα με τρεμάμενα χέρια, όταν άπλωσε το χέρι του, χτύπησε το χέρι μου, το ζεστό φλιτζάνι τσαγιού ανατράπηκε στην αγκαλιά του όπως ήταν. Πήδηξε στα πόδια του με πόνο. Το μπροστινό μέρος της φόρμας είχε γίνει τσάι, κάπνιζε ατμό. Έσπευσε στο μπάνιο βιαστικά. Ήμουν επίσης αναστατωμένος που το αγόρι τραυματίστηκε. Μετά την πρώτη μου έκπληξη, το έσπασα αμέσως από πίσω για να βοηθήσω. Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και μπήκα μέσα. “Τόλγκα, πόνεσε, πώς είσαι;”ενώ ρωτούσα, είδα ότι είχε βγάλει τα πυθμένα της φόρμας και κρατούσε νερό στον καβάλο του με ένα σωλήνα ντους στην μπανιέρα…

Το στόμα μου ήταν ανοιχτό, ήμουν παγωμένος να τον παρακολουθώ. Είχε ένα παχύ και μακρύ κόκορα ανάμεσα στα μυώδη πόδια του. Δεκέμβριος Φυσικά, αν κάποιος θέλει ή όχι, στο σπίτι κάνει μια σύγκριση μεταξύ αυτού του όμορφου κόκορα και αυτού που ο σύζυγός μου έχει εισάγει σε μένα εδώ και χρόνια. Δεκέμβριος Κι εγώ το ίδιο. Έχω πιπιλίζει το μικροσκοπικό, μαύρο, ξηρό πουλί του συζύγου μου για το πουλί όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά αυτή τη στιγμή, μπροστά μου, ένας ροζ κόκορας με ένα τεράστιο κεφάλι, ένας φλεβώδης κορμός, ένας για να τον κοιτάξουν, να τον φιλήσουν, να τον βάλουν μέσα μου, με κοίταζε σαν να με προκαλούσε. Ο τόλγκα ήταν επίσης παγωμένος μέχρι θανάτου. Δεν μπορούσε καν να σκεφτεί να κρύψει τον κόκορα του, να τον καλύψει. Η περιουσία του ήταν στην πλατεία, είχε ξεχάσει τον εύκαμπτο σωλήνα ντους με νερό που αναβλύζει από την άκρη στο χέρι του, φτωχό πράγμα, το νερό ρέει στο πάτωμα.